1.0 PENGENALAN
1.1 Campur Tangan
Kemanusiaan / Humanitarian Intervention
Istilah campur tangan
kemanusiaan digunakan untuk merujuk kepada sesebuah negara yang menggunakan
kuasa ketenteraan terhadap sesebuah negara yang lain dengan menyatakan bahawa tindakan
ketenteraan tersebut bertujuan untuk mengakhiri perlanggaran hak asasi manusia
yang dilakukan oleh kerajaan negara yang terlibat. Menurut Anthony Clark Arend
dan Robert J. Beck, campur tangan kemanusiaan boleh dianggap sebagai penggunaan
kekerasan bersenjata oleh sesebuah kerajaan untuk melindungi penduduk negara
sasaran daripada pencabulan hak asasi manusia secara besar-besaran yang berlaku
di negara tersebut.[1]
Melalui kajian yang
dijalankan oleh Pearson dan Baumann serta Pickering dan Kisangani, berdasarkan
konsep ketenteraan, campur tangan merupakan kemasukan sesebuah kuasa atau
tentera ke dalam wilayah atau kawasan perairan negara lain atau disebut sebagai
eksploitasi yang dilakukan oleh tentera secara agresif di sesebuah negara yang
berdaulat.[2] Hal ini
bermakna, kemasukan tentera tersebut melanggar undang-undang perairan
antarabangsa dan boleh diklasifikasikan sebagai pencerobohan kerana kuasa
ketenteraan tersebut memasuki kawasan negara yang mempunyai sempadan dan
mempunyai pemerintah.
Namun begitu, setiap
individu memberikan takrifan yang berbeza mengenai campur tangan kemanusiaan.
Hal ini kerana, konsep campur tangan merupakan konsep yang kabur dan tidak
tepat.[3] Campur
tangan kemanusiaan boleh berlaku apabila kurangnya persefahaman yang sama
mengenai hak asasi atau kebebasan asasi manusia. Oleh sebab itu, Amerika
Syarikat memberi sudut pandang yang berbeza terhadap konsep campur tangan ini.
Amerika Syarikat mendefinisikan konsep ini sebagai misi kemanusiaan atau
bantuan kemanusiaan kepada pihak yang memerlukan. Pickering dan Kisangani
menyatakan campur tangan Amerika Syarikat yang melibatkan tentera dikatakan
sebagai sejenis campur tangan tentera asing yang bertindak balas kepada situasi
apabila sesebuah kerajaan menindas hak asasi rakyat sendiri. Rentetan itu,
campur tangan tentera bertujuan untuk menyelamatkan nyawa, menamatkan
penderitaan dan memberi makanan bagi mengelakkan kebuluran.[4]
Jelas di sini bahawa,
terdapat perbezaan pendapat, pandangan serta takrifan yang dikemukakan oleh
pelbagai pihak. Bagi negara-negara kuasa besar, campur tangan kemanusiaan
disifatkan sebagai perkara yang perlu dilakukan atau disebut juga sebagai
pertolongan untuk membebaskan rakyat daripada hidup dalam kesengsaraan. Bagi
pihak lain pula, campur tangan kemanusiaan diklasifikasikan sebagai
pencerobohan, kekejaman dan tindakan semata-mata untuk kepentingan kuasa-kuasa
besar tersebut. Perbezaan tersebut berlaku hasil daripada pemerintahan dunia
bercorak anarki yang tidak mempunyai pusat pemerintahan dan undang-undangnya
tidak diselaraskan. Akhirnya perbezaan ini menyebabkan negara-negara dunia
ketiga menjadi sasaran dan mangsa.
1.2 Keadilan Atau
Pencabulan?
Berdasarkan
takrifan-takrifan yang dikemukakan, terdapat beberapa perkara yang perlu dikaji
dan diselidik dengan lebih mendalam untuk mengetahui kewajaran dan kepentingan
konsep campur tangan kemanusiaan agar nasib setiap individu yang terlibat
terbela. Hal ini kerana konsep campur tangan menimbulkan persoalan besar sama
ada konsep tersebut digunakan untuk membela nasib pihak yang terlibat atau demi
kepentingan sendiri. Adakah campur tangan kemanusiaan yang dilaksanakan oleh
negara-negara kuasa besar seperti Amerika Syarikat dan Britain ke atas
negara-negara terlibat seperti Iraq merupakan tuntutan keadilan atau pencabulan
hak asasi manusia?
Amerika Syarikat
dikatakan antara negara yang jarang sekali sanggup mengorbankan tentera mereka
dalam campur tangan di luar negara semata-mata kerana sifat kemanusiaan.[5] Oleh
sebab itu, terdapat pandangan yang menyatakan Amerika Syarikat melibatkan diri
dengan campur tangan kemanusiaan atas dasar luar mereka yang menjadikan konsep
ini sebagai alat untuk kepentingan negara seperti mendapatkan bekalan minyak
atau meluaskan kuasa.[6] Hal ini
membawa persoalan dan kontroversi kepada dunia tentang motif sebenar Amerika
Syarikat melibatkan diri dengan isu-isu kemanusiaan di negara lain.
Dalam pada itu, konsep
campur tangan yang diamalkan oleh Amerika membawa persoalan tentang kewajaran
tentera-tentera mereka berkorban untuk membela nasib raakyat di negara lain.
Adakah tindakan tentera Amerika yang agresif dan kejam kepada rakyat negara
yang diceroboh itu satu misi kemanusiaan? Perlukah mereka melaksanakan misi
kemanusiaan dengan menggunakan senjata? Adakah benar kerajaan negara yang
diceroboh mencabuli hak asasi rakyat mereka sendiri? Setelah campur tangan
dilaksanakan, adakah negara yang diceroboh tersebut mendapat keamanan, maju dan
berfungsi seperti negara-negara berdaulat yang lain?
Maka, penulisan esei ini
bertujuan untuk menilai sama ada tindakan ketenteraan Amerika Syarikat terhadap
Iraq pada tahun 2003 merupakan satu bentuk campur tangan kemanusiaan untuk
mendapatkan keadilan ataupun satu bentuk pencabulan ke atas kedaulatan Iraq.
2.0 Latar Belakang Perang
Teluk II
Perang Teluk II ini
tercetus pada 20 Mac 2003 dan merupakan kesinambungan daripada Perang Teluk I
yang berlaku pada tahun 1990 akibat konflik yang tidak dapat diselesaikan
sepenuhnya. Perang ini merupakan pencerobohan Amerika ke atas Iraq. Amerika
telah menyerang Iraq tanpa persetujuan daripada Pertubuhan Bangsa-Bangsa
Bersatu.[7] Baghdad
menjadi sasaran pertama serangan bersenjata tentera Amerika.[8] Perang
ini dikenali sebagai Operasi Kebebasan Iraq oleh Amerika Syarikat yang
berlangsung selama 21 hari disertai oleh Amerika Syarikat, United Kingdom,
Australia dan Poland untuk menggulingkan kerajaan Baath Saddam Hussein. Menurut
Presiden Amerika, George W. Bush dan Perdana Menteri Britain, Tony Blair, misi
yang dilaksanakan adalah untuk menghapuskan senjata pemusnah yang dimiliki oleh
Iraq, menamatkan keganasan yang disokong oleh Saddam Hussein dan membebaskan
rakyat Iraq.
Pada 26 Mac 2003, 2 buah peluru berpandu menghentam pasar
Shaab di Baghdad dan mengorbankan 15 orang awam manakala 30 lagi cedera.[9] Pada
hari yang sama, Amerika turut mengebom stesen televisyen Iraq. Kementerian
Maklumat Iraq turut dibedil pada 29 Mac 2003.[10]
Seterusnya pada 31 Mac, Kementerian Maklumat Iraq dibedil sekali lagi diikuti
bangunan telekomunikasi menyebabkan servis telefon terhenti.[11] Pada 9
April 2003, kota Baghdad berjaya dikuasai oleh tentera Amerika. Tentera Amerika
telah menurunkan patung besar Saddam Hussein di Firdaus Square Baghdad yang
menandakan tamatnya pemerintahan rejim Saddam di Iraq.[12] Pada 1
Mei 2003, Presiden George W. Bush mengumumkan perang ke atas Iraq selesai yang
dimenangi oleh pasukan gabungan yang dipimpin oleh Amerika.[13]
3.0 KEADILAN KE ATAS IRAQ
3. 1 Pengamalan Diktator
Pada 16 Julai 1979,
Saddam Hussein menjadi presiden Iraq menggantikan Ahmad Hassan Al-Bakr. Bagi
mengukuhkan kekuasaanya, Saddam telah mengadakan mesyuarat dengan sebahagian
besar ahli Parti Baath dan melakukan pembersihan secara besar-besaran di dalam
parti itu. Saddam menggelarkan dirinya sendiri dan ahli Revolutionary Command Council (RCC) sebagai algojo. Saddam berkuasa
membunuh sesiapa sahaja yang tidak dipercayai dan cuba menentangnya. [14] Saddam
juga berjaya menguasai tiga jawatan yang menjadikan dirinya paling berkuasa di
bumi Iraq iaitu menjadi Presiden Iraq, Perdana Menteri dan Pengerusi RCC.
Keadaan ini menunjukkan bahawa Saddam Hussein sebagai diktator yang paling
berkuasa ketika itu.[15]
Pada tahun 1980, pasukan Iraq
yang dibantu oleh Amerika Syarikat telah mencerobohi dan menyerang simpanan minyak hingga mencetuskan
Perang Iran-Iraq selama 8 tahun. Tempoh waktu peperangan yang lama ini telah
mengorbankan berjuta-juta nyawa dari kedua-dua belah pihak. Peperangan ini
telah mengangkat Saddam Hussein sebagai pemimpin yang sangat berani.[16] Pada
1988, Saddam menyetujui gencatan senjata dengan Iran. Dalam pada itu juga, kaum
nasionalis Kurdi yang berpusat di utara Iraq meningkat dan menentang Saddam. Saddam
menggunakan serangan senjata kimia terhadap kota suku Kurdi di Halabja; Saddam
juga melakukan perang konversional terhadap penduduk Kurdi di Iraq.[17] Oleh
sesetengah anggaran, sebanyak 100 00 orang Kurdi telah dibunuh oleh pasukan
Saddam pada akhir tahun 1980.[18] Bukan
setakat kaum Syiah yang amat dibencinya sahaja dibunuh, malah golongan Sunni
pun turut dibunuh oleh Saddam dengan kejam.
Pada 2 Ogos 1990, Saddam
Hussein memerintahkan tenteranya menguasai Kuwait dan menjadikan wilayah Iraq
ke-19. Amerika Syarikat yang selama ini bekerjasama dengan Iraq mengetuai
operasi untuk menghalau Iraq daripada Kuwait. Saddam dan pasukannya hanya mampu
bertahan selama lima bulan.[19] Iraq
mula ditekan dan dikenakan sekatan ekonomi. Pada Mac 2003, kerajaan Saddam
tumbang selepas kedaulatannya dicabul oleh Amerika Syarikat dan Britain.
3.2 Perkaitan Saddam Hussein dengan Al-Qaeda
Peristiwa 11 September
2001, merupakan serangan berani mati yang teratur oleh pihak al-Qaeda ke atas
Amerika Syarikat. 19 pengganas al-Qaeda telah merampas empat buah kapal terbang
penumpang komersil.[20] Para
perampas itu sengaja menghempaskan dua pesawat kearah Menara Berkembar World
Trade Center (Puasat Dagangan Dunia) di Bandaraya New York. Serangan ini
sekaligus mengorbankan banyak nyawa baik penumpang mahupun pekerja-pekerja yang
berada di dalam bangunan tersebut. Mereka juga menghempaskan pesawat ketiga
kearah bangunan Pentagon di Arlington, Virginia di Washington, D.C. Manakala
kapal terbang keempat pula terhempas di kawasan berdekatan pekan Shanksville di
Penysylvania.
Sebulan selepas peristiwa
itu, Presiden George W. Bush melakukan persidangan dan menyatakan pemimpin Iraq
adalah orang yang jahat lalu menyeru supaya melakukan pergantian rejim di Irak.
Pelbagai alasan yang diberikan oleh Bush untuk menyingkirkan Saddam. Antaranya
apabila Saddam dikatakan terlibat sama dengan peristiwa ini dan sekaligus meletakkan
negara Iraq dalam bahaya.[21] Saddam
dikatakan mempunyai jaringan kerjasama dengan Al-Qaeda.[22] Presiden
Bush juga mengisytiharkan negara Iraq sebagai “axis of evil”.[23] Presiden
Bush menambah
“Regimes like iraq pose a grave a growing danger,” he asserts, nothing
that the United States “will not permit the world's most dangerous regimes to
threaten us with the worlds most destructive weapons.”[24]
3.3 Menggugat
Keamanan Dunia
Pencerobohan yang berlaku
di Iraq pada 19 Mac 2003 sehingga 1 Mei 2003, menandakan bermulanya awal yang
berlaku dikenali sebagai perang Iraq. Perang Iraq ini juga lebih popular dengan
gelaran Operasi Kebebasan Iraq oleh Amerika Syarikat. Amerika Syarikat terlebih
dahulu menyerang Iraq di mana dengan menggabungkan tentera dari United Kingdom,
Australia dan Poland untuk menggulingkan kerajaan Saddam Hussien yang dikatakan
melakukan kekejaman ke atas rakyatnya malah telah menggugat keamanan dunia.
Saddam Hussien telah memerintah Iraq dengan sarung tangan besi, malah Saddam
turut dikenali diseluruh Timur Tengah kerana kekejaman yang dilakukan olehnya
dalam usaha mengejar kemasyhuran serta tidak teragak-agak menggunakan gas
beracun terhadap musuh dalaman dan luaran.[25]Serangan
yang dilakukan oleh Amerika Syarikat ini berpunca daripada kekejaman yang
dilakukan oleh Saddam Hussien. Di samping itu, kezaliman yang dilakukan oleh
Saddam Hussien telah menyebabkan beribu-ribu orang yang tidak bersalah
terkorban. Oleh itu, Amerika Syarikat telah campur tangan dalam menegakkan
keadilan bagi pihak rakyat Iraq yang diseksa. Campur tangan yang dilakukan oleh
Amerika Syarikat adalah melalui ketenteraan. Peperangan yang berlaku telah
banyak mengorbankan nyawa manusia, hal ini boleh dikatakan telah mengancam
keamanan dunia. Melalui peperangan ini juga telah menyebabkan rakyat Iraq
kehilangan harta dan tempat tinggal. Mereka terpaksa hidup melarat dan telah
menyebabkan kepincangan ekonomi berlaku di Iraq. Malah peperangan yang berlaku
juga telah banyak memusnahkan alam sekitar.
Di Iraq terdapat tiga
jenis bangsa iaitu Sunni, Shiah dan Kurdish.[26] Tetapi
minoriti penduduk di Iraq ialah Kurd, bangsa ini yang telah mencuba untuk
menuntut kemerdekaan tetapi perjuangan mereka hanya sia-sia. Hal ini kerana
mereka terpaksa menghadapi kekejaman dan kezaliman yang dilakukan oleh Saddam
Hussien. Saddam Hussien dan tenteranya telah menggunakan senjata kimia bagi
mematahkan perjuangan rakyat Kurd dan kesan daripada itu telah memeranjatkan
dunia malah turut mengancam keamanan dunia.[27] Saddam
Hussien telah menggunakan gas saraf bagi menentang penduduk Kurdish dan ramai
yang tidak bersalah telah mati dalam keadaan azab, tanpa perbezaan di antara
bayi, orang tua, lelaki dan wanita.[28] Tindak
tanduk yang dilakukan oleh Saddam Hussien tidak banyak bezanya dengan Hitler
dan Mussolini dan Saddam telah menyebarkan keganasan ke negara jiran. Selain
itu, bangsa Iraq yang bermazhab Shiah pula merupakan penduduk majoriti di Iraq
tetapi mereka sering ditindas dan tidak diberikan tempat yang sewajarnya dalam
pemerintahan di Iraq. Hal ini telah menyebabkan timbulnya isu pemberontakan
dari kelompok ini dan akan menyebabkan keamanan dunia terjejas dan tidak
terjamin.[29] Oleh itu, Amerika
Syarikat menganggap dengan campur tangan melalui ketenteraan dapat membela
rakyat di Iraq. Di samping itu, Amerika Syarikat merasa campur tangan melalui
berperang adalah merupakan satu cara untuk menegakkan keadilan serta menjamin
hak kemanusiaan rakyat Iraq.
3.4 Ancaman Senjata Pemusnah
Selepas perang Teluk
Parsi pada tahun 1990 hingga 1991, Bangsa-Bangsa Bersatu telah memusnahkan
senjata kimia Iraq dan peralatan yang berkaitan dengan jumlah yang banyak.
Walau bagaimanapun Amerika Syarikat dan United Kingdom tetap menegaskan bahawa
Saddam Hussien masih mempunyai stok simpanan dan Saddam telah mendapatkan dan
menghasilkan lebih banyak senjata secara rahsia. George Bush, presiden Amerika
Syarikat menyatakan bahawa penyingkiran Saddam Hussien adalah perlu bagi
membasmi ancaman daripada senjata pemusnah beliau secara besar-besaran. Hal ini
kerana sekiranya terdapat peralatan senjata yang canggih seperti bom nuklear,
meriam dan peluru berpandu yang berkeupayaan untuk memusnahkan dan mengancam
keselamatan rakyat. Sebagai contoh peluru berpandu scub yang digunakan oleh
Iraq. Bagi mendapatkan sokongan Persatuan Bangsa-Bangsa Bersatu, Amerika Syarikat
terpaksa membentangkan kes senjata pemusnah kepada pihak majlis dan meminta
kelulusan untuk mengisytiharkan perang ke atas Iraq. Amerika Syarikat dihantar
oleh Colin Powel ke Majlis Keselamatan pada 5 Februari 2003 sebulan sebelum
serangan ke atas Iraq berlaku untuk membentangkan kes senjata kimia dan biologi
pemusnah sama ada masih dimiliki oleh Saddam atau akan berada dalam miliknya.[30]
Bangsa-Bangsa Bersatu
memberi tindak balas dengan menghantar wakil ke Iraq untuk mencari dan
memastikan sama ada terdapat sebarang timbunan stok senjata pemusnah atau
mana-mana kemudahan yang membolehkan mereka membuat senjata. Semasa penyiasatan
dijalankan, kerajaan Iraq dan Saddam Hussien tidak memberontak atau menghalang
sebaliknya membenarkan proses pemeriksaan ke semua tempat. Walaupun hasil
pemeriksaan Persatuan Bangsa-Bangsa Bersatu menunjukkan tiada sebarang tanda
yang menunjukkan kerajaan Iraq dan Saddam Hussien ada menyimpan stok senjata.
Namun begitu, Bush dan pentadbiran beliau percaya bahawa Saddam Hussien masih
menyembunyikan senjata-senjata di sesuatu
tempat di Iraq. Mereka
yakin bahawa Saddam masih mempunyai senjata-senjata yang tidak sepatutnya
disimpan.
4.0 PENCABULAN KE ATAS IRAQ
Penglibatan Amerika
Syarikat dalam arena politik dan ketenteraan antarabangsa telah bermula sejak
tahun 1745 dan ia berterusan sehingga tercetusnya Perang Teluk II iaitu
peperangan antara Amerika Syarikat dan Iraq. Terdapat pihak-pihak yang
menyatakan bahawa ia adalah salah satu cara Amerika Syarikat untuk menegakkan
keadilan, seperti yang dibincangkan di dalam bahagian atas. Namun, terdapat
beberapa hujah yang menyangkal bahawa ia bukanlah salah satu bentuk keadilan
sebaliknya tindakan pencabulan Amerika Syarikat ke atas Iraq.
4.1 Tiada Bukti Iraq Mempunyai Senjata Pemusnah
Campur tangan Amerika
Syarikat ke atas Iraq turut dikaitkan dengan tuduhan yang menyatakan bahawa
Iraq memiliki senjata pemusnah dan ia mampu menggugat keamanan dunia. Namun,
tiada bukti kukuh yang mampu menguatkan pertuduhan tersebut.
Pada Mac 2002, Tony Blair iaitu Perdana Menteri United
Kingdom memberitahu Dewan Rakyat bahawa Iraq jelas telah melanggar resolusi
Majlis Keselamatan Bangsa-Bangsa Bersatu berhubung dengan pengumpulan senjata
pemusnah besar-besaran dan ia perlu ditangani.[31] Situasi
ini boleh dilihat melalui salah satu
daripada dua cara. Pertama ialah Iraq telah melakukan pelanggaran kerana ia
telah membangunkan senjata pemusnah secara besar-besaran yang ia dilarang
daripada dimiliki ataupun yang kedua, Baghdad telah melanggar resolusi kerana
ia menyekat pemeriksaan senjata yang telah ditetapkan dalam resolusi.
Berdasarkan laporan daripada agensi pemeriksaan Persatuan
Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB) iaitu United Nation Special Commision (UNSCOM),
Iraq dikatakan telah menghasilkan gas mustard, VX dan sarin yang kesemuanya
terdiri daripada 600 tan metrik agen-agen kimia.[32] Mereka
turut mendakwa bahawa Iraq memiliki sebanyak 15,000 buah meriam, 25,000 buah
roket serta agen kimia yang masih tidak dapat dikesan.[33] Namun,
pada bulan Januari 2003, pemeriksaan senjata PBB telah melaporkan bahawa mereka
tidak menemui mana-mana tanda senjata yang begitu aktif seperti yang telah
didakwa.
Satu-satunya masalah dengan membuat kenyataan tersebut
ialah ia mesti disokong dengan bukti bagi mengukuhkan pertuduhan yang telah
dibuat. Namun, pada tahun 2002, Menteri Luar Rusia Igor Ivanov telah menyatakan
bahawa masih tiada bukti bahawa Iraq memiliki senjata pemusnah.[34] Menteri
Luar Kanada iaitu Bill Graham pula menjelaskan bahawa tiada sesiapa yang
menyokong Saddam Hussein tetapi semua orang mengakui bahawa di dalam politik
antarabangsa, perlu ada satu proses apabila berlakunya serangan ke atas
sesebuah negara yang berdaulat perlu ada alasan atau sebab.[35] Jika
berlaku perkara sebaliknya, maka ia akan membawa kepada huru-hara atau
kekacauan di peringkat antarabangsa.
The Church of
England’s for Social Responsibility pula menyatakan bahawa tiada bukti yang
meyakinkan dan kukuh yang dikemukakan untuk menyokong dakwaan bahawa Iraq membina senjata pemusnah serta
menggugat keselamatan antarabangsa.[36] Tony
Blair merupakan antara individu yang telah membuat tuduhan bahawa Iraq
menghasilkan senjata nuklear, biologikal dan kimia namun, Tony Blair sendiri
gagal membuktikan pertuduhan tersebut.[37] Dalam
akhbar Sunday Times, Tony Blair telah
dipaksa untuk meninggalkan rancangan terhadap perisikan di Iraq kerana ia tidak
mengandungi cukup bukti untuk menyokong kempen ketenteraan terhadap negara itu.[38] Menurut
Financial Times pula:
“Number 10 is
thought to have encountered resistance to the plan among senior Whitehall officials, some ministers, and the secret intelligence
service M16... British officials believe Mr Saddam has managed to
protect his plans his plans from
intrusion by signals and satellite intelligence...”[39]
Berdasarkan kenyataan tersebut, masih tidak dapat
dibuktikan tentang kewujudan senjata pemusnah. Hal ini menimbulkan pelbagai
persoalan sama ada Saddam Hussein telah menyembunyikan senjata pemusnah
daripada dikesan oleh sebarang bentuk isyarat atau sememangnya ia tidak dapat
dikesan kerana senjata pemusnah itu tidak wujud sama sekali. Oleh itu, dapat
dirumuskan bahawa tiada bukti bahawa Iraq telah memiliki senjata pemusnah
besar-besaran seperti yang digembar-gemburkan oleh pihak yang memerangi Iraq.
4.2 Jenayah Perang
Jenayah perang pada
umumnya boleh ditakrifkan sebagai pelanggaran terhadap undang-undang atau
kelaziman perang. Jenayah perang ini dilakukan oleh beberapa orang ataupun
negara yang melibatkan pembunuhan dan penganiayaan terhadap penduduk di wilayah
yang diduduki tersebut serta
melibatkan kemusnahan yang tidak berasaskan keperluan ketenteraan.
Amerika syarikat telah melancarkan serangan ke atas
beberapa buah hospital yang menempatkan ramai pesakit lalu mengakibatkan banyak
nyawa yang terkorban. Pada tahun 2003, Hospital al-Nouman yang terletak di
Baghdad telah dibom dan mengakibatkan lima kematian.[40] Pada
November 2004, pusat kesihatan di
Falluja telah dibom dan sekali gus mengorbankan 35 pesakit dan 24 pekerja
hospital.[41] Mereka turut menjatuhkan
bom ke atas kawasan sekitar bandar lalu mengakibatkan 18, 000 daripada 39,000
bangunan hancur dan musnah.[42]
Selain memusnahkan
hospital, mereka turut memusnahkan rumah-rumah ibadat. Misalnya, pengeboman ke
atas Masjid Abdul-Aziz al-Samarrai telah mengorbankan 40 orang yang berada di
sekitar masjid tersebut.[43] Enam
buah masjid lain turut musnah berikutan serangan Amerika Syarikat ke atas Iraq.
Tindakan Amerika Syarikat ini adalah sangat tidak berperikemanusiaan kerana
mereka dilihat melepaskan tembakan dan bom secara rambang dan mengorbankan
mangsa tidak kira golongan tua mahupun kanak-kanak.
Pada tahun Ogos 2003, dianggarkan seramai di antara 6,100
hingga 7,800 orang telah terbunuh manakala 20,000 cedera.[44] Amerika
Syarikat bukan sahaja memusnahkan infrastruktur dan mengorbankan rakyat Iraq,
bahkan mereka turut ‘merompak’ beberapa barang berharga yang terdapat di dalam
muzium di Iraq. Dilaporkan bahawa sebanyak 15,000 bahan artifak yang telah
dicuri dan situasi ini memperlihatkan bahawa mereka langsung tidak menghormati
hak rakyat Iraq.[45]
Oleh itu, jelas bahawa serangan Amerika Syarikat ke atas
Iraq merupakan satu jenayah perang. Iraq mengalami kerugian yang amat teruk
apabila pusat bandar dan beberapa kawasan yang lain dimusnahkan akibat letupan
bom. Keadaan menjadi lebih rumit apabila lebih daripada ratusan mahupun ribuan
rakyat Iraq yang tidak bersalah menjadi mangsa keganasan Amerika Syarikat dan
kebanyakan mereka yang masih hidup pula hilang tempat berteduh. Manakala
sesetengah pihak yang bertanggungjawab untuk menghentikan keganasan ini
seakan-akan melepaskan batuk ditangga dan undang-undang antarabangsa seperti
diketepikan demi memenuhi kehendak negara kuasa besar.
4.3 Bantahan Perang oleh Masyarakat Antarabangsa
Serangan ke atas Iraq
pada hakikatnya telah mendapat bantahan daripada masyarakat antarabangsa.
Bantahan perang ini turut melibatkan masyarakat daripada pelbagai pelosok dunia
antaranya termasuklah Malaysia, Thailand, Tunisia dan banyak lagi. Pada 15
Februari 2003, dianggarkan bahawa lebih daripada 600 buah bandar di seluruh
dunia melancarkan demonstrasi sebagai suatu tanda protes perang ke atas Iraq.[46]
Pelbagai slogan yang telah dilaungkan semasa demonstrasi
dijalankan dan antaranya ialah, “Not in
my name!”, “No war on Iraq!”, “Don’t attack Iraq!”, “No blood for oil!” dan “The world says no to war!”.[47]
Demonstrasi yang dijalankan turut melibatkan pelbagai lapisan masyarakat
antaranya termasuklah pelajar, kanak-kanak, suri rumah, doktor dan
pensyarah-pensyarah universiti. Bantahan perang yang diadakan pada 15 Februari
adalah antara demonstrasi anti-perang yang terbesar sejak penentangan perang ke
atas Vietnam.[48] Demonstrasi di Barcelona
telah dicatatkan di dalam Guinness Book
of World Records sebagai demonstrasi anti-perang terbesar dalam sejarah
kemanusiaan.[49]
Tony Blair telah diminta untuk menjelaskan perihal undian
yang dikemukakan di dalam Guardian
iaitu hanya 34 % rakyat Britain yang menyokong tindakan untuk memerangi Iraq.[50] Apabila
diminta untuk menjelaskan hal ini, Tony Blair cuba mengelak dengan menjelaskan
bahawa:
“It is
hardly surprising frankly if people are concerned about military action at this present time because we are not
suggesting it at this present time.”[51]
Undian MORI yang di bawa oleh majalah Time mendapati 56% rakyat British kini
menentang idea peperangan ke atas Iraq.[52] Pada
Ogos 2002, undian YouGove di dalam Daily Telegraph menyatakan bahawa 58%
responden tidak yakin bahawa perang ke atas Iraq adalah wajar.[53] Undian
YouGov secara dalam talian pula mendapati bahawa penentangan peperangan di
Britain meningkat daripada 43% pada Mac 2002 kepada 51% pada Julai 2002.[54] Undian
terhadap sokongan kepada peperangan telah jatuh sebanyak 5% menjadikan 40%
manakala undian terhadap kepercayaan bahawa Tony Blair ialah ‘boneka’ kepada
Presiden Bush meningkat kepada 49%.[55]
Oleh itu, dapat disimpulkan bahawa situasi ini
memperlihatkan bahawa masyarakat memandang serius terhadap serangan yang
dilancarkan ke atas Iraq dan demonstrasi telah dijalankan sebagai satu bentuk
bantahan. Undian serta kajian yang dijalankan mendapati bahawa bukan kesemua
rakyat Amerika Syarikat mahupun Britain bersetuju dengan tindakan peperang ke
atas Iraq.
4.4 Kepentingan Kuasa Besar
Peperangan yang berlaku
di Iraq berlaku disebabkan oleh keghairahan kuasa-kuasa besar dunia dalam
membolot kekayaan dari dalam negara Iraq. Menurut matlamat dalam Project for New American Century (PNAC),
matlamat hegemoni dan penerusan kekebalan Amerika merupakan matlamat utama
Amerika.[56] Kedatangan Amerika
Syarikat dikaitkan dengan kekayaan minyak dan petroleum negara Iraq. Campur
tangan Amerika yang sebenar-benarnya adalah untuk mengaut keuntungan ke atas
minyak Iraq yang merupakan antara pengeluar minyak terbesar dunia pada masa
itu.
Bukti menunjukkan bahawa
simpanan petroleum mentah di kawasan itu adalah sekitar 357 000 juta tong
manakala potensi simpanan minyak sebenar adalah lebih besar daripada jangkaan.
Sumber-sumber pakar juga menyatakan bahawa di Arab Saudi sahaja terdapat lebih
kurang 160 000 juta tong dimana ianya boleh membekalkan minyak untuk 50 tahun
lagi dengan kadar pengeluaran sebanyak 13 juta tong sehari. Arab Saudi, Iraq
dan Iran adalah merupakan antara tiga kuasa besar minyak di dunia. Sumber
kekayaan utama dunia inilah yang ingin dibolot oleh Amerika Syarikat.
Amerika Syarikat cuba
mengeksploitasi isu nuklear untuk mengaburi mata PBB, masyarakat dunia dan
rakyat tempatan di Timur Tengah itu sendiri. Tetapi matlamat sebenar Amerika
Syarikat adalah untuk menguasai dan mengawal sumber minyak dan gas yang ada di
negara Iraq untuk memastikan aktiviti industrinya berjalan dengan lancar.
Di dalam buku Rogue State (Negara Samseng), William
Blum (2007) menyatakan kajian mengenai campurtangan terhadap beberapa negara
jelas menunjukkan dasar luar Amerika langsung tidak mementingkan sikap
kemanusiaan. Tetapi ianya didorong oleh empat keutamaan utama iaitu:
i)
Menjadikan dunia ini terbuka dan selesa – mengikut
peristilahan semasa – untuk globalisasi, khususnya syarikat transnasional yang
berpengkalan di
Amerika.
ii)
Memperkukuhkan
penyata kewangan kontraktor pertahanan di dalam negara yang bermurah hati
memberi sumbangan kepada ahli Kongres dan penghuni Rumah Putih.
iii)
Mencegah
kebangkitan mana-mana masyarakat yang boleh menjadi contoh alternatif yang
berjaya daripada model kapitalis.
iv)
Memperluaskan sebanyak mungkin hegemoni politik dan
ketenteraan terhadap mana-mana bahagian di dunia demi untuk menghalang
kebangkitan sebarang kuasa serantau yang mampu mencabar keagungan Amerika, dan
mewujudkan orde baru dunia mengikut acuan mereka selaras dengan kehendak
satu-satunya sahaja kuasa besar dunia.[57]
Iraq yang mengeluarkan dua juta tong minyak setiap hari
dan menyalurkan 4% untuk minyak antarabangsa[58]
mendapat perhatian yang lebih daripada Amerika. Ini kerana dasar luar Amerika
yang sangat mementingkan kepentingan ekonominya.
Selain itu, Amerika turut mendapat sokongan kuat dari Bank
Dunia dan IMF turut membantu kepada pengekalan kuasa unipolar Amerika Syarikat.
Kedua-dua badan kewangan dunia ini bertindak menyalurkan bantuan kepada Amerika
Syarikat dalam membangunkan sistem ketenteraannya. Bantuan yang diberikan
kepada Amerika Syarikat tidak dikenakan syarat yang ketat kerana Amerika Syarikat
menyatakan bahawa pembangunan sistem ketenteraan mereka adalah untuk
kepentingan semua tetapi sebaliknya hanyalah untuk kepentingan negaranya
sahaja. Sememangnya Aamerika hanya mengambil kesempatam di atas kelebihan Iraq.
4.5 Tiada Perkaitan Iraq dengan Peristiwa 11 September
Menurut Kassim Thukiman
dan Dr. Durrishah Idrus dalam Keganasan Antarabangsa; Suatu Tinjauan Awal dalam
Jurnal Kemanusian, selepas ideologi komunis runtuh dan Soviet Union serta
Eropah Timur jatuh pada tahun 1991, Islam menjadi sasaran dominan Barat yang
menjadi tumpuan dunia sejak sekian lama.[59] Islam
menjadi satu halangan dan ideologi yang harus disisihkan untuk membolehkan
Amerika Syarikat terus berkuasa. Kehidupan masyarakat Islam yang menerapkan
konsep ad-din dan menggabungkan kehidupan duniawi dan ukhrawi berbanding Barat
yang lebih mementingkan kehidupan modenisasi menyebabkan Barat cuba
memecahbelahkan umat Islam. Disebabkan itulah mereka mengambil peluang daripada
peristiwa 11 September 2001.[60] Dari
situ wujudlah Islamphobia dimana
ianya adalah salah satu kebencian melampau masyarakat Eropah terhadap Islam.
Keganasan antarabangsa
banyak dibincangkan terutamanya selepas peristiwa pengeboman ke atas bangunan
berkembar Pusat Dagangan Dunia di Manhattan, New York pada tarikh 11 September
2001. Ianya dianggap sebagai satu permulaan kepada beberapa siri keganasan lain
terutamanya yang dikatakan mempunyai hubungkait dengan Islam terutamanya.
Selain itu, kebanyakan elemen yang berkaitan dengan Islam dianggap negatif oleh
negara barat. Peristiwa ini sebenarnya telah mengubah amalan politik
antarabangsa apabila pihak barat yang diketuai oleh Amerika Syarikat
melancarkan dasar agresif terhadap negara dan pertubuhan Islam yang dikaitkan
dengan pengganas untuk menghalalkan cara dan tindakan mereka.[61]
Serangan 11 September
2001 yang berlaku di World Trade Centre (WTC) dilihat penganalisis politik
sebagai salah satu agenda terbesar Amerika untuk menghapuskan Islam. Amerika
telah membuat cerita kononnya Islam adalah pengganas. Walaupun pada luarannya
mereka terpaksa menyumbang aset mereka yang berbilion dollar termasuk nyawa,
tetapi ianya langsung tidak dipedulikan oleh Amerika. Menurut mereka, jumlah
berbilion itu dapat dikumpul kembali apabila mereka memulakan siri serangan
kepada negara-negara Islam yang kebanyakannya memiliki hasil minyak yang
banyak. Tindak-tanduk Amerika Syarikat dilihat oleh kebanyakan negara bukan
sekutunya sebagai menyalahi peraturan undang-undang antarabangsa dan kedaulatan
negara kerana tanpa mendapat keizinan negara tersebut dan PBB, mereka menjajah
sempadan negara lain. Laporan dari CIA menegaskan bahawa Al-Qaeda dan Iraq
tidak bersalah. Namun, Bush dan penasihatnya menolak dan tetap menuduh Iraq dan
Al-Qaeda mempunyai kaitan dengan peristiwa terbabit.[62]
Amerika juga bertindak di
luar kewarasan minda manusia kerana mereka menggunakan teknologi yang mereka
miliki untuk menindas golongan-golongan yang lemah. Tanpa melakukan penelitian
dan penyelidikan, mereka menuduh Osama Bin Laden adalah orang yang disyaki dan
bertanggungjawab ke atas serangan 11 September 2001 dan merupakan ketua
pengganas. Mereka juga menuduh pertubuhan Al-Qaeda yang juga anti-Amerika
sebagai bersalah dan patut dijatuhi hukuman antarabangsa. Tindakan
tergopoh-gapah begini bukan kali pertama yang dilakukan Amerika. Mereka juga
pernah menuduh pengeboman bangunan perdagangan di Oklohama berkait dengan Islam
dan telah dapat dibuktikan bahawa rakyat mereka sendiri yang melakukan
pengeboman tersebut.[63]
Setelah beberapa tahun
tragedi 9/11 berlalu, hasil kajian dari ramai para saintis dan pakar di seluruh
dunia telah membuktikan bahawa kejadian itu merupakan satu konspirasi jahat
yang telah disusun oleh golongan Amerika dan Neo Conservative bagi menjadi
alasan menghalalkan matlamat mereka untuk menguasai minyak di Timur Tengah.
Semuanya dilakukan hanya untuk mengaburi mata masyarakat dan kepentingan utama
adalah untuk menghancurkan dan menguasai dunia Islam. Maka, tidak hairanlah
jika Amerika, Israel dan Eropah sangat rakus dalam menguasai dunia Islam.
4.6 Tiada Mandat daripada Pertubuhan Bangsa-Bangsa
Bersatu (PBB)
Pertubuhan Bangsa-Bangsa
Bersatu (PBB) merupakan sebuah pertubuhan antarabangsa yang dilancarkan di San
Francisco, California selepas Perang Dunia Kedua pada 24 Oktober 1945. Semua
negara di seluruh dunia layak mendapat keahlian dalam PBB. Matlamat utama dalam
piagam PBB adalah demi mengelakkan pertikaian yang hebat berulang, memperbaiki
taraf hidup penduduk di seluruh dunia, menjamin rasa hormat terhadap
undang-undang antarabangsa dan menegaskan hak asasi manusia.
Pada 19 March 2003,
Amerika Syarikat mula menyerang Iraq tanpa persetujuan daripada PBB.
Demonstarsi besar-besaran juga diadakan untuk membantah pencerobohan Aamerika
ke atas Iraq.[64] Amerika Syarikat tetap
dan bebas memasuki Iraq menggunakan alasan Iraq membangunkan senjata pemusnah
walaupun tidak mendapat mandat dari PBB. Dengan menggunakan alasan bahawa Iraq
mempunyai senjata pemusnah, George W. Bush telah memujuk setiausahanya Colin
Powell dan Perdana Menteri British untuk mendapatkan kelulusan PBB untuk
melancarkan perang ke atas Iraq. Pada 12 September 2002, Bush telah menempelak
PBB kerana tidak meluluskan resolusi terhadap Iraq dan mengatakan Bush akan
mengambil tindakan sekiranya PBB tidak bertindak.[65] Majlis
Keselamatan PBB tidak memberi kebenaran kepada Amerika untuk memasuki Iraq nit
Libriamun Amerika tetap berkeras mahu memasuki Iraq. Amerika Syarikat juga
terus melanggar dan tidak mengendahkan apa-apa resolusi yang dikeluarkan oleh
Majlis Keselamatan. Contohnya, Resolusi 1441 yang menghalang serangan Amerika
Syarikat ke atas Iraq hanya dipandang sepi oleh Amerika Syarikat tetapi pada
masa yang sama, Amerika Syarikat sebenarnya telah mempersiap tentera untuk
menuju ke Iraq. PBB juga digunakan untuk kepentingan negara besar itu sendiri.
Dalam beberapa keadaan, PBB turut dijadikan alat oleh negara tertentu bagi
mencapai objektif politik negara tersebut. Kuasa-kuasa besar dunia menggunakan
PBB untuk menindas negara lain supaya tunduk kepada kemahuan negara besar
tersebut. Amerika Syarikat mendesak PBB supaya membentuk kumpulan pakar
pengkaji nuklear yang ditugaskan oleh PBB untuk menyiasat senjata-senjata di
Iraq iaitu kuasa baru di Timur Tengah yang boleh mengugat kepentingan mereka.
Tindakan ini sebenarnya didalangi oleh kuasa-kuasa besar tersebut.
Antara faktor yang
menjadikan PBB tidak relevan pada masa sekarang ialah menyalahguna kuasa VETO.
Amerika Syarikat, Rusia, Britain, Perancis dan China yang merupakan anggota
tetap Majlis Keselamatan PBB acap kali menggunakan kuasa Veto terhadap isu-isu
yang menyentuh tentang kepentingan mereka. Menurut Kamus Dewan Bahasa Edisi
Keempat menyatakan veto adalah pernyataan menolak atau membatalkan sesuatu
keputusan.[66] Kuasa Veto ialah kuasa
pembatal atau pemutus yang diberikan oleh PBB kepada kuasa-kuasa besar dunia
dianggap istimewa. Ini kerana negara-negara itu boleh mengenepikan kutukan dan
kritikan dari negara-negara anggota dalam Perhimpunan Agung PBB. Amerika
Syarikat dan Rusia selalu menyalahgunakan kuasa Veto ini untuk kepentingan
mereka sendiri.
PBB turut tidak
mengiktiraf pengisytiharan yang sepatutnya diluluskan oleh Security Council PBB
dalam peperangan Amerika terhadap Iraq. Penyiasat PBB telah mengisytiharkan
bahawa Iraq telah bebas daripada dakwaan adanya senjata pemusnah dan barat
sendiri tidak memberi sebarang bantuan kepada PBB pada penghujung Disember.[67] Pasukan
penyiasat PBB sendiri turut gagal membuktikan bahawa Iraq mempunyai senjata
pemusnah dan mereka juga tidak berjaya mengesahkan dakwaan George W. Bush yang
menyatakan bahawa Saddam Hussein sebagai ancaman dunia. Di sini dapat dibuktikan
bahawa fungsi PBB itu sendiri gagal dalam mengekang serangan di Iraq.
5.0 ANALISIS
Hasil dapatan kajian yang
dijalankan, didapati bahawa campur tangan kemanusiaan yang dilakukan oleh
Amerika Syarikat dan Britain merupakan suatu bentuk pencabulan ke atas
kedaulatan Iraq. Hal ini kerana semua tindakan yang dilakukan oleh Amerika
Syarikat ke atas Iraq adalah untuk kepentingan Amerika sendiri.
Serangan Amerika Syarikat ke
atas Iraq dikatakan suatu bentuk keadilan kerana Iraq dikatakan mengancam keamanan
dunia disebabkan oleh pemimpinnya iaitu Saddam Hussein yang dikaitkan dengan
kumpulan pengganas al-Qaeda. Namun begitu, tiada sebarang bukti yang mengatakan
bahawa Saddam Hussein mempunyai kaitan dengan pengganas al-Qaeda bahkan
terdapat beberapa pihak yang mengatakan bahawa ia hanyalah sandiwara Amerika
Syarikat untuk menjatuhkan Saddam Hussein.
Selain itu, dikhabarkan juga
bahawa Iraq memiliki senjata pemusnah yang mampu mengancam keselamatan dunia.
Pernyataan ini telah dikemukakan oleh Tony Blair, presiden UK namun beliau
sendiri tidak mampu untuk mengemukakan bukti yang sahih berkaitan dengan
senjata pemusnah tersebut. Hal ini menunjukkan bahawa tuduhan-tuduhan yang
dilemparkan ke atas Iraq adalah tidak berasas.
Perkara ini jelas
menunjukkan bahawa tindakan yang dilakukan oleh Amerika adalah untuk
kepentingan mereka sendiri. Antara kepentingan yang ingin dilakukan oleh
Amerika adalah untuk mengekalkan kuasa mereka, menyingkirkan pemerintahan
Saddam Hussien dan ingin memonopoli kuasa minyak di persada dunia. Jika benar
Amerika Syarikat ingin menegakkan keadilan untuk rakyat Iraq, mengapa
sekutu-sekutu Amerika Syarikat dan masyarakat antarabangsa menentang tindakan
yang dilakukan oleh Amerika?[68]
Mereka menentang tindakan Amerika ke atas Iraq kerana telah melampaui batas dan
tidak seiring dengan apa yang dilakukan oleh Iraq ke atas Amerika. Selain itu,
hukuman gantung yang dikenakan ke atas Saddam Hussien juga mendapat tentangan
masyarakat antarabangsa. Menurut Frederico Lombardi, jurucakap Vatikan membawa
orang yang tidak bersalah ke tali gantung bukanlah untuk mencapai keadilan.
Pemimpin Libya Moammar Kadhafi mengatakan proses pengadilan Saddam yang bermula
pada Oktober 2005 adalah secara haram dan kerana itu mereka menuntut pengadilan
yang tulus terhadap Saddam Hussien. Hamas sebagai organisasi Islam di Palestin
pula mengatakan bahawa hukuman terhadap Saddam adalah melanggar undang-undang
antarabangsa. Hal ini kerana Saddam adalah tahanan perang dan hukuman gantung
yang dujatuhkan adalah salah satu bentuk pembunuhan politik yang bertentangan
dengan undang-undang antarabangsa.
Rakyat Iraq sememangnya
memerlukan pertolongan daripada pihak luar untuk membebaskan mereka daripada
pemerintahan diktator Saddam Hussein. Amerika Syarikat mendapati keadaan tersebut
sebagai peluang untuk campur tangan dengan menyatakan bahawa campur tangan
tersebut merupakan misi kemanusiaan tetapi pada masa yang sama, Amerika
Syarikat mempunyai agenda tersendiri ke atas Iraq.
Amerika Syarikat pula
seakan-seakan mengambil kesempatan ke atas ketidakstabilan politik di Iraq
dengan melancarkan beberapa buah serangan ke atas Iraq kononnya ingin
menggantikan rejim pemerintahan Saddam Hussein. Keadaan ini jelas menunjukkan
Amerika Syarikat menggunakan alasan misi kemanusiaan untuk mengaburi mata
masyarakat antarabangsa. Berdasarkan bukti-bukti yang dikemukakan jelaslah
menunjukkan bahawa serangan ke atas Iraq adalah satu bentuk pencabulan dan
bukannya keadilan.
RUJUKAN
Anthony
Clark Arend & Robert J. Beck, 1993, International Law and the Use of
Force,
New York: Routledge.
Chamil
Wariya, 1991, Pengajaran dan Persoalan
Perang Teluk, Kuala Lumpur :
Goldana Corporation Sdn Bhd.
Charles Tripp, 2002, A History Of Iraq,
London:Cambridge University.
Christopher
Preble, 2004, Exiting Iraq : Why The U.S
Must End The Military
Occupation And TheWar
Against Al Qaeda, Washington : Library of Congress
Cataloging-in-Publication Data.
Fordham
BO, 2008, International Studies Quarterly : Power or plenty? Economic
interests, security concerns, and American intervention
52(4).
Francis Fukuyama, 2009, Penamat Sejarah Dan Manusia Terakhir terj. The End of
History and The Last Man, Kuala Lumpur: Ampang
Press Sdn Bhd.
Kamus Dewan Edisi Keempat. 2010. Dawama Sdn. Bhd. Kelang, Selangor.
Kassim Thukiman dan Durrishah Idrus. 2003. Keganasan Antarabangsa; Suatu
Tinjauan Awal dalam Jurnal Kemanusian. Bangi : UKM.
Keppel, Gilles:
Milelli, Jean-Pierre dan Ghazaleh, 2008, Al
Qaeda In Its Own Words,
Harvard
University Press.
Little
R ,1987, Revisiting intervention: A
survey of recent developments. Review of
International Studies
13(1).
Michael Haas, 2009, George W. Bush, War Criminal?: The Bush Administration’s
Liability for 269 War Crimes, Westport: Praeger Publishers.
Michael Mandel, 2004, How America Gets Away With Murder: Illegal Wars,
Collateral Damage and Crimes Against Humanity, London: Pluto Press.
Milan Rai. 2002. War
Plan Iraq: Ten Reasons Against War on Iraq, Arrow
Publications, New York.
Muhammad Takiyuddin Ismail. 2007. Aliran Neokonservatif dalam Dasar Luar
Amerika Syarikat: Satu Analisis Terhadap Pengembangan Idea, Peranan
dan Pengaruh, Penerbit UUM.
Ns Mahmud, Sukandar
dan Keliek Kristanto, 2007, Detik-detik
Kematian Saddam,
Yogyakarta
: An Naba’.
Olga
Oliker, Keith Crane, Audra K. Grant, Terrence K. Kelly, Andrew Rathmell &
David Brannan, 2007, U.S
Policy Options for Iraq. RAND Corporation. Santa
Monica.
Pearson
FS & Baumann RA, 1993, International Military Intervention, 1946–1988,
Inter-University Consortium for Political and Social
Research, Data Collection
no. 6035, University of Michigan, Ann Arbor, MI.
Pickering
J & Kisangani E, 2009, The International military intervention data set,
Journal of Peace Research 46(4).
Ray
Wilkinson, 1990, Iraq’s Dark Knight,
Newsweek 9 April.
Richard M. Daulay. 2009. Amerika VS Iraq: Bahaya Politik Agama. Jakarta : Penerbit
Libri.
Rick Fawn & Raymond Hinnebusch. 2005. The Iraq War: Causes and Consequences.
London : Lynne Rienner Publishers.
Russell
Watson & John Barry,1990, Public
Enemy, No 1, Newsweek 9 April.
Saddam’s Iraq Face-Off In The Gulf,
2002, New Jersey:Prentice Hall.
Seung
Wan Choi, 2013, What Determine US Humanitarian Intervention?, Sage
Publications.
Shahanaaz
Habib, 2004, Between Blood and Bombs : A Journal of War ( Iraq 2013),
Petaling Jaya : Star.
Shiva Balaghi, 2006, Saddam Hussein A Biography, London: Greenwood Press.
Sity Daud dan Zarina
Othman, (pnyt.) 2005. Politik dan
Keselamatan, Bangi: Penerbit
Universiti
Kebangsaan Malaysia.
Stefaan Walgrave & Dieter Rucht , 2010, The World Say No To War: Demonstrations
Against The War on Iraq, London: University of Minnesota Press.
.
Trias
Kuncahyono, 2005, Bulat Sabit di Atas Baghdad, Jakarta : Penerbit
Kompas.
Wesley
K. Clark, 2006, Winning Modern Wars : Iraq, Terrorism and The American
Empire, Public Affairs : United States.
Willian Blum. 2007. Negara
Samseng: Membuka Topng Amerika. Institut
Terjemahan Negara Malaysia Berhad,
Kuala Lumpur.
http://ms.wikipedia.org/wiki/Serangan_11_September_2001
[1] Anthony Clark Arend & Robert J. Beck, International Law and the
Use of Force, 1993, New York: Routledge, hlm. 113.
[2] Pearson FS and Baumann RA, International Military
Intervention, 1946–1988, 1993, Inter-University Consortium for Political
and Social Research, Data Collection no. 6035, University of Michigan, Ann
Arbor, MI. Lihat juga, Pickering J and Kisangani E, The International military
intervention data set, 2009, Journal of Peace Research 46(4), hlm.
589–600.
[3] Little R , Revisiting intervention: A survey of recent developments. Review
of International Studies 13(1), 1987, hlm. 49-60.
[4] Pickering J and Kisangani E., 2009, hlm. 593.
[5] Seung Wan Choi, What
Determine US Humanitarian Intervention?, 2013, Sage Publications, hlm. 122.
[6] Fordham BO, International
Studies Quarterly : Power or plenty? Economic interests, security concerns,
and American intervention 52(4), 2008, hlm. 737–758.
[7] Shahanaaz Habib, Between
Blood and Bombs : A Journal of War ( Iraq 2013), 2004, Petaling Jaya :
Star, hlm. XI.
[8] Ibid.
[9] Ibid. Hlm. XII
[10] Ibid.
[11] Ibid.
[12] Ibid. Hlm 122.
Lihat juga Wesley K. Clark, Winning Modern Wars : Iraq, Terrorism and The
American Empire, 2006, Public Affairs : United States, hlm XI.
[13] Ibid. hlm 196.
Lihat juga Trias Kuncahyono, Bulat Sabit di Atas Baghdad, 2005, Jakarta
: Penerbit Kompas.
[14]
Shiva Balaghi, Saddam Hussein
A Biography, 2006, London: Greenwood Press, hlm. 71-74.
[15]
Francis Fukuyama, Penamat
Sejarah Dan Manusia Terakhir terjemahan The End of History and The Last Man,
2009, Kuala Lumpur: Ampang Press Sdn
Bhd, hlm. 18.
[16]
Ns Mahmud, Sukandar, Keliek Kristanto, Detik-detik Kematian Saddam, 2007, Yogyakarta
: An Naba’, hlm. 23-30.
[17]
Charles Tripp, A History Of
Iraq, 2002, London:Cambridge University, hlm. 244.
[20]
Keppel, Gilles: Milelli, Jean-Pierre dan Ghazaleh, Al Qaeda in its own words, 2008, Harvard University Press.
[22]
Richard M. Daulay, Amerika Vs Irak Bahaya
Politisasi Agama, 2009, Jakarta:Penerbit Libri, hlm 7-8.
[25] Russell Watson, John
Barry, “ Public Enemy, No 1”, Newsweek 9 April 1990, hlm 8.
[26] Olga Oliker, Keith Crane,
Audra K. Grant, Terrence K. Kelly, Andrew Rathmell, David Brannan (2007), U.S
Policy Options for Iraq. RAND Corporation. Santa Monica. hlm 16
[27] Chamil Wariya (1991),
Pengajaran dan Persoalan Perang Teluk. Goldana Corporation Sdn Bhd. Kuala
Lumpur. hlm 49
[28] Ray Wilkinson “Iraq’s
Dark Knight”. Newsweek 9 April 1990, hlm 12.
[29] Chamil Waruya,1991. hlm
50.
[30] Christopher Preble
(2004), Exiting Iraq : Why The U.S Must End The Military Occupation And TheWar
Against Al Qaeda. Library of Congress Cataloging-in-Publication Data.
Washington. hlm 25.
[32]
Sity Daud dan Zarina Othman (pnyt.), Politik dan Keselamatan, 2005, Bangi: Penerbit
Universiti Kebangsaan Malaysia, hlm. 27.
[33]
Sity Daud dan Zarina Othman
(pnyt.), Politik dan Keselamatan, 2005, Bangi: Penerbit Universiti
Kebangsaan Malaysia, hlm. 27
[35]
Ibid..
[36]
Ibid., hlm. 119.
[39]
Ibid., hlm. 122.
[40]
Michael Haas, George W. Bush, War Criminal?: The Bush
Administration’s Liability for 269 War Crimes, 2009, Westport: Praeger
Publishers, hlm. 35.
[41]Ibid., hlm. 36.
[44]
Michael Mandel, How America Gets Away With Murder: Illegal
Wars, Collateral Damage and Crimes Against Humanity, 2004, London: Pluto
Press, hlm. 3.
[45]
Michael Haas, George W. Bush, War Criminal?: The Bush
Administration’s Liability for 269 War Crimes, 2009, Westport: Praeger
Publishers, hlm. 41.
[46]
Stefaan Walgrave & Dieter
Rucht , The World Say No To War:
Demonstrations Against The War on Iraq, 2010, London: University of
Minnesota Press, hlm. 1.
[51]
Ibid.
[52]Ibid., hlm. 166.
[53]
Ibid.
[54]
Ibid.
[55]
Ibid.
[56]
Muhammad Takiyuddin Ismail. Aliran
Neokonservatif dalam Dasar Luar Amerika Syarikat: Satu Analisis Terhadap
Pengembangan Idea, Peranan dan Pengaruh. 2007. Penerbit UUM. Hlm 78.
[57]
Willian Blum. Negara Samseng: Membuka
Topng Amerika. 2007. Institut Terjemahan Negara Malaysia Berhad, Kuala
Lumpur. Hlm xiii.
[58]
Milan Rai. War Plan Iraq: Ten Reasons Against War on
Iraq.2002. Arrow Publications, New York. Hlmn 171
[59]
Kassim Thukiman dan Durrishah Idrus. Keganasan
Antarabangsa; Suatu Tinjauan Awal dalam Jurnal Kemanusian. 2003. Bangi,
UKM. Hlm 150.
[60]
Kassim Thukiman dan Durrishah Idrus. Keganasan
Antarabangsa; Suatu Tinjauan Awal dalam Jurnal Kemanusian. 2003. Bangi,
UKM. Hlm 151.
[61]
Ibid. Hlm 151
[62]
Richard M. Daulay. Amerika VS Iraq: Bahaya Politik Agama. 2009.
Penerbit Libri, Jakarta. Hlm 6-7
[63]Kassim
Thukiman dan Durrishah Idrus. Keganasan
Antarabangsa; Suatu Tinjauan Awal dalam Jurnal Kemanusian. 2003. Bangi,
UKM. Hlm 152.
[64]
Richard M. Daulay. Amerika VS Iraq: Bahaya Politik Agama. 2009.
Penerbit Libri, Jakarta. Hlm 6
[65] Rick Fawn, Raymond
Hinnebusch. The Iraq War: Causes and
Consequences. 2005. Lynne Rienner
Publishers, London. Hlm 2
[66]
Kamus Dewan Edisi Keempat.
2010. Dawama Sdn. Bhd. Kelang, Selangor. Hlm 1789
[67]
Milan Rai. War Plan Iraq: Ten Reasons Against War on
Iraq. 2002. Arrow Publications, New York. Hlm 3
[68] Sekutu-sekutu Amerika
Syarikat seperti Jerman, Arab Saudi dan Perancis menentang campur tangan
kemanusiaan yang dilakukan oleh Amerika Syarikat ke atas Iraq.
Disediakan Oleh:
SAIDAH SAKINAH BINTI SHO KHAIMIN
NUR SARAHAH BINTI MOHD SUPIAN
NURATIKAH BINTI ABU BAKAR
SITI NURQALILA BINTI OMAR
SITI SALINA BINTI MASDEY
No comments:
Post a Comment